ΠΡΕΣΠΕΣ

στου δάσους το νερό

σταλαχτίτες

κι απο κάτου Φλώρινα

πίστεψα σε κάθε δυνατή μαγεία

σε κάθε όργιο που αναθυμιάζει

Αχ! τα μπιστόλια μας

φανατισμένες αλογόμυγες

μια με το δίκρανο να τρυπήσω το σατανά

η βάρκα μου δε ζητά προσευχές

χαράσει το δρόμο

σε μια φωλιά απο φλόγες

ιαχές , τούμπανα, χορός στα καλάμια

το νοσοκομείο των πουλιών

φύλακας των ιερών σωμάτων

τα σκάγια μαζεύει κυνηγών

το αίμα των πουλιών

τα εμβατήρια

νούφαρα αγαπημένα

σε σας προστρέχω

με τη γύμνια μου στην ομορφιά



το λάλημα του πετεινού

στις αμαυρότατες πολίχνες