ΜΗΛΟΣ ΜΕΤΑΛΑΒΙΑ

το έσπειραν εδώ οι άγριοι άνεμοι

κι αυτό για τα σκουλήκια

να βρεί τον καπετάνιο του

η καμπύλη της στεριάς μας αφουγράζεται


τζάμι θολό κι ο ήλιος τα προικιά του

πόσα χταπόδια άνθισαν στον ήλιο

καταμεσήμερο οι σκιές

τα ορυχεία τώρα πια χαρίστηκαν στη θάλασσα

τουρίστριες μέσ' τις στοές

καθώς αλλάζουν δέρμα

πόσο μακριά απ' τα νησιά σε πάει ο ύπνος;

βούλιαξες κήτος στη νυχτιά

σε κατοικούν νεράιδες

σε μια βαλίτσα η Κίμωλος

τι ποίηση έσταζε!

και οι τροχοί σου αθέατοι επάνω στο κορμί μου

βάζει στο μπρίκι τον καφέ η όμορφη

πορτιέρησα του Άδη

με το βρεγμένο πάνω της μαγιό

σαν είδος σαρκοβόρο

μοναχική καντίνα

να κερνά τους εραστές

μπύρες αλμυρά τηγανιτά

και χάδια με το βλέμμα

στα αρχεία του οργασμού δηλωμένες

νυν και αει

εις τους αιώνες των αιώνων

ΑΜΗΝ!