το έσπειραν εδώ οι άγριοι άνεμοι
κι αυτό για τα σκουλήκια
να βρεί τον καπετάνιο του


τζάμι θολό κι ο ήλιος τα προικιά του
καταμεσήμερο οι σκιές

πόσο μακριά απ' τα νησιά σε πάει ο ύπνος;
τα ορυχεία τώρα πια χαρίστηκαν στη θάλασσα
τουρίστριες μέσ' τις στοές
καθώς αλλάζουν δέρμα

πόσο μακριά απ' τα νησιά σε πάει ο ύπνος;
σε κατοικούν νεράιδες
τι ποίηση έσταζε!
βάζει στο μπρίκι τον καφέ η όμορφη
πορτιέρησα του Άδη
με το βρεγμένο πάνω της μαγιό
σαν είδος σαρκοβόρο
μοναχική καντίνα
να κερνά τους εραστές
μπύρες αλμυρά τηγανιτά
και χάδια με το βλέμμα
στα αρχεία του οργασμού δηλωμένες
νυν και αει
εις τους αιώνες των αιώνων
ΑΜΗΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου